Mijn vader is al meer dan 45 jaar onafscheidelijk van mijn moeder. Je kan het aantal nachten dat ze tijdens hun huwelijk niet bij elkaar sliepen op één hand tellen. Het kostte me dus flink wat overredingskracht en doorzettingsvermogen om hem voor dat ene weekend alleen mee te krijgen naar Parijs. Maar uiteindelijk lukte het, een beetje aangespoord door mijn moeder. Op een bewolkte vrijdagmiddag stapten we in Rotterdam op de TGV die ons een paar uur later afzette op Gare du Nord.

Toen we in de trein onze plannen voor het weekend maakten, merkte ik dat mijn vader eigenlijk helemaal geen mening had over het programma. Hij wilde alleen wat rondlopen met mij en het maakte niet zoveel uit waarheen. Alleen Père Lachaise wilde hij wel eens zien.

Ook viel me op dat hij al in de trein naar Parijs begon met berichtjes te sturen naar mijn moeder, wat hij gedurende de rest van de dag bleef doen: bij aankomst in Parijs, bij aankomst in het hotel, voor het slapengaan. Alles werd live gedeeld.

De zaterdag en zondag maakten we lange tochten door de stad. We zagen highlights als het Monmartre, de Eiffeltoren (vanaf Trocadero), de Arc de Triomphe, de Norte Dame en we maakten een lange wandeling over Père Lachaise. Maar we bezochten ook minder bekende bestemmingen zoals een obscure villa van Le Corbusier en het nagebouwde atelier van beeldhouwer Brancusi.

Dat atelier van Brancusi was bijzonder. Naast zijn beroemde geabstraheerde beelden van vogels, planten en bustes/falussen, waren er meerdere versies van dit beroemde ‘De Kus’. De twee geliefden zijn zo onafscheidelijk van elkaar dat ze feitelijk één blok vormen.

Toen ik de beelden bekeken had, vond ik mijn vader op een stoeltje naast de ingang, met zijn telefoon in zijn hand. Hij wachtte rustig tot ik klaar was met Brancusi en checkte de berichtjes van mijn moeder. Opeens besefte ik dat hij eigenlijk de helft is van ‘De Kus’ en dat ik hem met een beitel van zijn wederhelft had gescheiden.

Na dat weekend ben ik nooit meer alleen met hem weggeweest. Wel met mijn moeder erbij. Sommige mensen kunnen nu eenmaal niet zonder elkaar.

Kunstwerk: Constantin Brancusi, Le Baiser (1907-1908)

Gezien in Museum Boymans-Van Beuningen, Rotterdam, maart 2014

Vind je het leuk om meer te lezen? Laat hier je emailadres achter en ontvang wekelijks een verhaal in je inbox.