Om dit schilderij te zien heb ik samen met mijn zus drie en half uur kou staan lijden in de rij voor het Uffizi in Florence. We waren speciaal om zeven uur ’s ochtends opgestaan en in alle vroegte van onze heuvel aan de rand van de stad afgedaald. Maar toen het museum opende, was er al een wachtrij van ruim twee uur.
Mijn leven als toerist in Florence was al ronduit slecht. Het was overal druk, zelfs voor de meest onooglijke kerk werd toegangsgeld gevraagd en de Italianen die ons bedienden in de restaurants en op terrassen waren nukkig en kortaf. We hadden het gevoel dat zelfs de allerkleinste voetnoot van de Florentijnse kunstgeschiedenis was ontdekt en wij wandelden met de massa mee over platgetreden paden.
Maar eenmaal binnen in het Uffizi vergaapten we ons aan de mooiste schilderijencollectie van Italië, met de Boticelli’s, waaronder deze Primavera, als hoogtepunt. Ondanks dat ik het al kende uit alle kunstgeschiedenisboeken, betoverde het me toen ik het in het echt zag. Het was veel groter en intenser van kleur. En de schilderstijl van Boticelli, met fijne lijntjes en zachte kleuraccenten, is betoverend mooi. Er schijnen meer dan 130 inheemse bloemensoorten op te staan. Als sterren stralen ze met hun gekleurde blaadjes op de donkere ondergrond. Ik stond voor het schilderij en ging van detail naar detail. Van bloem naar bloem en van lijn naar lijn. Tot mijn zus me op de schouder tikte, we moesten verder.
Kunstwerk: Sandro Boticelli, La Primavera, circa 1482
Gezien in Galleria degli Uffizi, Toscane, april 2005
Vind je het leuk om meer te lezen? Laat hier je emailadres achter en ontvang wekelijks een verhaal in je inbox.
Kunstkrabbels 