Ik ben ooit bij toeval op een grote overzichtstentoonstelling van Ron Mueck beland. Ik was met mijn vriendin voor het eerst in Haarlem, we wilden naar het Teylers museum, maar verwisselden dat in onze onwetendheid met De Hallen. En daar stonden we dan, zonder enige voorkennis -ik had nog nooit van Ron Mueck gehoord- in een grote zaal met alleen maar levensechte, maar raadselachtig vergrote of verkleinde figuren. Ik herinner me hoe dramatisch ik de werken vond. De grote hoogzwangere vrouw, de ingezwachtelde baby, het dodenmasker, de vrouw met pasgeboren baby op de buik, het oude verschrompelde vrouwtje in bed en dus deze ‘man in a boat’.
Van alle werken raakte deze mij het meeste. Het is een verkleinde, naakte man in een grote boot, hij heeft zijn armen afwachtend over elkaar en kijkt argwanend in de verte. Bij mij appelleert het werk aan de existentiële eenzaamheid, aan kwetsbaarheid en nietigheid en aan machteloosheid over de bestemming. Niet erg positief, ik weet het.
De volgende dag vonden we het Teylers museum alsnog. Ook dat was bijzonder, maar viel in het niet bij de toevallige ontdekking van Mueck.
Kunstwerk: Ron Mueck, Man in a Boat, 2002
Gezien in museum de Hallen, Haarlem, januari 2004
Vind je het leuk om meer te lezen? Laat hier je emailadres achter en ontvang wekelijks een verhaal in je inbox.
Kunstkrabbels 